Serdecznie zapraszamy na wystawę Tadeusza Żaczka pt. „Duchowe pogranicze”
w Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu. Wernisaż 29 marca 2017 r. o godz. 18:00
Zdjęcia Tadeusza Żaczka, znam od wielu lat i od początku głoszę tezę, że tworzy on najciekawszy i najwartościowszy polskiej fotografii dokument dotyczący prawosławia. W historii fotografii światowej, mimo setek tysięcy fotografujących, pojawiło się zadziwiająco mało spójnych, dogłębnych zestawów fotografii dokumentalnej. Jednym tchem wymienia się zazwyczaj prace: Eugene Atgeta, Augusta Sandera, fotografów spod znaku FSA z okresu wielkiego kryzysu w Ameryce, Diane Arbus, Roberta Franka, Eugene Smitha czy fotografów ulicznych (G. Winogranda, L. Fredlandera), a współcześnie np. Martina Parra czy Sebastiao Salgado, że wymienię najczęściej powtarzane nazwiska. W polskiej fotografii dokumentalnej opisującej człowieka w jego środowisku, oprócz epokowego „Zapisu socjologicznego” Zofii Rydet czy fotograficznych esejów Tomasza Tomaszewskiego jest równie mało prac. Na szczęście ostatnio pojawia się ich więcej i tacy fotografowie jak: Rafał Milach, Jerzy Wierzbicki, Mariusz Forecki czy grupa Dokumentary.pl zapełniają lukę w tej dziedzinie. Sądzę, że rosnące u nas zainteresowanie fotografią dokumentalną pozwoli równie należycie docenić prace Tadeusza Żaczka. Dokumentaryzm jest wrodzoną cechą fotografii. Znaczy to tyle, że fotograf musi być obecny w trakcie wykonywania zdjęć jako obserwator widzianej i rejestrowanej rzeczywistości. W przypadku cyklu – czy raczej należałoby powiedzieć szerokiego zestawu fotografii – Tadeusza Żaczka, obecność fotografa jako świadka wydarzeń przybiera szczególnie ważną rolę. Ponieważ jest to rola fotografa obiektywnego, wrażliwego na prawdę i istotne przesłania, jakie może nieść fotograficzny obraz. A poza wszystkim fotografie te niosą istotne wartości informacyjne i poznawcze, co dla mnie jako wykładowcy fotografii ma duże znaczenie.
dr hab. prof. ASP Zbigniew Tomaszczuk